بررسی اثر موقعیت آبشکن و دیوار جدا کننده روی انحراف جریان و رسوب به آبگیرهای جانبی

یکی از مشکلاتی که در اکثر آبگیرها به وجود می‌آید، تجمع و ورود رسوبات به دهانه آبگیر و کاهش راندمان آبگیری است. کنترل رسوب در آبگیرها از مسائل پیچیده مهندسی رودخانه است. برای کاهش رسوب ورودی به دهانه آبگیر می-توان از مجموعه روش‌های کنترل کننده ورود رسوب به آبگیر استفاده نمود. در این تحقیق تأثیر زاویه و فاصله آبشکن از دهانه آبگیر همراه با دیوار جداکننده بر روی کنترل رسوب و راندمان آبگیری به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. تأثیر چهار زاویه (30، 45، 60 و 90) درجه و چهار جانمایی آبشکن (b3b,5/2b,2b,) درساحل مقابل آبگیر بررسی شده است(b عرض کانال آبگیر می‌باشد). نتایج نشان داد آبشکن با زاویه 60 درجه و در فاصله b2 از مرکز دهانه آبگیر نسبت به زاویه 30، 45 و90 درجه، به ترتیب 27، 14و12درصد عملکرد بیشتری در کاهش رسوب و 53، 45 و 16درصد افزایش دبی انحرافی به آبگیر داشته است. همچنین با افزایش پارامتر نسبت فاصله آبشکن به عرض آبگیر، نسبت دبی انحرافی به آبگیر برای زاویه‌های 30، 45، 60 و 90 درجه و 05/1= u ̅/u_c به ترتیب 5 ، 13، 2 و 23 درصد، 08/1= u ̅/u_c به ترتیب 2، 3،3 و 2 درصد و 11/1= u ̅/u_c به ترتیب 17، 24، 2 و 10 درصد افزایش می‌یابد.